Ես միշտ կարծել եմ, որ Ռուսաստանն ու Հայաստանը դաշնակիցներ լինելու մոտիվացիա ունեն, բայց կա նաև Հայաստանի իշխանության պատասխանատվությունը դաշնակցային հարաբերությունների համար, և այստեղ նույնպես խոսելու բան կա։
Տեսնես, որևէ մեկը հիշու՞մ է, որ ԼՏՊ-ի կողմից Հայաստանում գազամատակարարման կասեցումը սկսվել է ոչ թե 92-ի պատերազմի ընթացքում, այլ՝ 91-ի դեկտեմբերին, սառնամանիք օրով:
ՈՒ՞ր են էն պիկապ քշող սորոսի ծռերի ու արևմտյան դեմոկրատիայի վաստակները, բարելներին, շառլմիշելներին, ֆոնդերլայններին պաշտողներն ու վստահողները…
Դե գնացեք, բացեք ճանապարհը:
1988թ. երկրաշարժն անբուժելի վերք մնաց հայերի համար. ոչ մի վերականգնում, շինարարություն չի կարող փոխհատուցել այն կորուստն ու ցավը, որ բերեց ավերիչ երկրաշարժը:
Պատկերացնում եմ՝ ինչ աղմուկ կբարձրացնեին այսօրվա իշխանության ակտիվիստներն ու նրանց կցված իրավապաշտպանները, եթե, Սերժ Սարգսյանի կամ Ռոբերտ Քոչարյանի համար ճանապարհ բացելիս, ոստիկանները ուժ կիրառեին քաղաքացու նկատմամբ:
Մինչ Երևանը արդեն երրորդ տարին անընդմեջ քննարկում է Գյումրիում «չոր նավահանգստի» կառուցման նախագիծը, Թբիլիսին իրականացնում է այն՝ առանց ամպագոռգոռ հայտարարությունների:
Օրերս Թբիլիսիում բացվեց «չոր նավահանգիստ»՝ լոգիստիկ տերմինալ, որը կարևոր տրանսպորտային հանգույց կդառնա տարածաշրջանի համար՝ ներառյալ Հայաստանը, Թուրքիան, Ադրբեջանը և Ղազախստանը...